Resilience, 2022

curated by Pow Wow, TAF the Art Foundation, Athens, Greece

Loving Repeating 6 monotypes on Arches paper, 45x55 each.

Exhibition statement by the artist

In my favorite printing techique, the monotype, the plate on which one paints—the matrix—always retains a trace of the first image: a ghost left behind after the press. This ‘resilience’ of the material allows me to re-enter the image. Reconfiguring it again and again. Each pass repeats, but never precisely. Hand moving over familiar ground, yet creating something new. Permutations, images that are different in their sameness.

Desire works much the same way. Love is played in the field of repetition. Ιn demanding the ‘again,’ the ‘once more’. This takes endurance, not just physical but as persistence of desire itself. Repetition survives only if it becomes reinvention—never quite the same, always slightly altered. The ‘revolution’ that love signifies is this revolving around itself, without closing into sameness.

 Ιt is eros that grants resilience. Without eros, repetition hardens into monotony; with it, every return becomes a new beginning. Every ‘once more’ becomes the first time.

Αγαπωντας την επαναληψη

Σημείωμα της καλλιτέχνιδας

Στην αγαπημένη μου τεχνική τυπώματος, τη μονοτυπία, η ‘μήτρα’, η επιφάνεια που ζωγραφίζω, πάντα κρατάει ένα ίχνος της αρχικής εικόνας μετά το τύπωμα, ώς εικόνα-φάντασμα. Το μελάνι δεν απορροφάται τελείως. Μένει. Επιμένει. H ‘αντοχή’ (resilience) του υλικού μου δίνει την δυνατότητα να επαναπροσεγγίζω την είκόνα. Ξανά και ξανά. Το κάθε πέρασμα επαναλαμβάνει αλλά ποτέ ακριβώς - το χέρι κινείται πάνω σε γνώριμο έδαφος, αλλά δημιουργεί κάτι καινούριο. Παραλλαγές, εικόνες διαφορετικές μέσα στην ομοιότητά τους.

Ετσι λετουργεί και η επιθυμία. Στον έρωτα, το παιχνίδι παίζεται στην επανάληψη. Στην απαίτηση του ‘ξανά΄, του ‘ακόμη μια φορά’. Αυτό ζητά αντοχή, όχι μόνο σωματική, αλλά και της ίδιας της επιθυμίας. Η επανάληψη επιβιώνει μόνο εάν γίνει επανεφεύρεση. Η επανάσταση του έρωτα είναι μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό. Μια αιώνια κίνηση. Που δεν περνάει ποτέ από το ίδιο σημείο. Που δεν είναι ποτέ η ίδια.

Χωρίς τον έρωτα, η επανάληψη βαραίνει. Σκληραίνει. Με τον έρωτα, κάθε επιστροφή γίνεται αρχή. Κάθε «ξανά» γίνεται για πρώτη φορά.